Żywy Różaniec Międzynarodowy ruch religijny założony w XIX w. przez Pauline-Marie Jaricot. Ma charakter modlitewny, a jego celem jest wspomaganie misji. Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę
modlitewną stanowi Stowarzyszenie
Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot (1799-1862) w
Lyonie w roku 1826. "Najważniejszą... rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić
różaniec modlitwą wszystkich" - napisała wtedy. Każdy człowiek może
znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną
tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane
później „żywymi różami”. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się
do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały
różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili
cały różaniec. Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi. Celem
Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą,
ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Dziełu Pauliny Jaricot
udzieliło poparcia wielu biskupów oraz ojciec generał Zakonu Kaznodziejskiego,
który przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do wielkiej historycznej
dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej Bractwa Różańcowe i Różaniec
Wieczysty. Wkrótce papież Grzegorz XVI wydał breve aprobujące stowarzyszenie.
Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie
na świecie. |
Uczestnictwo w Żywym Różańcu
polega na przynależności do grupy zwanej różą. Każda osoba z róży przez miesiąc
odmawia jedną z tajemnic różańcowych.
Pierwotnie róża liczyła 15 osób, obecnie zaś – po modyfikacji Różańca
przez Jana Pawła II – 20 osób. W naszej parafii Różaniec wynagradzający odmawiany jest Więcej na temat nabożeństw różańcowych tutaj |